Czy grzejniki mogą być ukryte w ścianie, nie mieć widocznych podłączeń instalacyjnych, a przy tym zapewniać komfort cieplny w pomieszczeniach?
Ogrzewanie ścienne jest coraz bardziej doceniane przez inwestorów budujących domy jednorodzinne, ponieważ zapewnia zdrowe warunki mieszkania i wysoki komfort cieplny w pomieszczeniach przy niskim zużyciu energii. Jest bezpieczne i niezawodne.
Ogrzewanie ścienne należy do grupy ogrzewań płaszczyznowych, podobnie jak podłogowe lub sufitowe. Charakteryzuje się tym, że ciepło jest przekazywane do pomieszczenia równomiernie przez całą powierzchnię przegrody, w której jest zamontowane. W przypadku ogrzewania ściennego elementy grzejne znajdują się w ścianie pod tynkiem.
Jak wyglądają grzejniki podtynkowe?
Grzejniki podtynkowe składają się z obwodowego kolektora, pionowego radiatora oraz siatki zbrojącej. Kolektor montowany jest po obwodzie pomieszczenia, na styku podłogi i ściany. To układ przepływu wody c.o. Jego zadaniem jest magazynowanie energii cieplnej i przekazywanie jej do radiatora. Radiator składa się z pionowych rdzeni oraz siatki. Rdzenie są wypełnione gazem, ogrzewanym z kolektora. Pomiędzy rdzeniami radiatora rozciąga się siatka aluminiowa, która dodatkowo przenosi ciepło do tynku. Taki układ zapewnia skuteczne przenoszenie energii cieplej i szybkie nagrzewanie się ściany. Nie powstają przy tym zjawiska elektrostatyczne – tak ogrzewana ściana nie „przyciąga” kurzu, co ma miejsce w przypadku systemów elektrycznego ogrzewania ściennego.
Rodzaje ogrzewania ściennego:
Płaszczyznowe ogrzewanie ścienne (jak i ogrzewanie podłogowe) może być instalacją wodną lub elektryczną. W pierwszym z nich znajdują się kolektory połączone rurkami, przez które przepływa oddająca ciepło do ścian woda. W drugim natomiast wykorzystuje się elektryczne kable grzejne.
Jeden i drugi sposób zasilania płaszczyzny ogrzewającej pomieszczenie ma zarówno szereg zalet, jak i wad. Nagrzane ściany emitują ciepło do pomieszczenia w sposób bardzo łagodny i niepowodujący unoszenia się kurzu. Natomiast do ograniczeń można zaliczyć chociażby wysokie koszty wykonania instalacji, czy brak możliwości zastawiania ścian wysokimi meblami. Odrębną kwestią jest to, że ściany muszą mieć bardzo dobrą izolację termiczną.
Ogrzewanie wodne może mieć postać pętli wykonanych z rur z tworzywa lub miedzi, w których krąży woda. Jednak zawsze istnieje niebezpieczeństwo przecieków spowodowanych na przykład przypadkowym uszkodzeniem przewodów ukrytych w ścianie. Problematyczna jest też grubość tynku, dużo większa niż standardowa. Takich problemów nie ma w przypadku nowej generacji systemu ściennego opartego na grzejnikach podtynkowych. Składają się one z kolektora wodnego, umieszczonego przy podłodze, od którego pionowo odbierana jest energia cieplna poprzez aluminiowy radiator. Ciepła woda z rozdzielacza c.o. zasila tylko główny kolektor, a aktywny radiator odbiera to ciepło i rozprowadza równomiernie w cienkiej warstwie tynku. Taki układ charakteryzuje się najmniejszą bezwładnością spośród wszystkich wodnych systemów płaszczyznowych i największą efektywnością z uwagi na minimalny opór grzewczy.
Ścienne ogrzewanie wodne ma tę przewagę nad elektrycznym, że jest tańsze w eksploatacji oraz, że system grzewczy można przerobić na system chłodzący. Kiedy w lecie w rurkach znajdzie się zimna woda – ściany będą emitowały przyjemny chłód, przez co obniży się temperatura w pomieszczeniu.
Gdzie umieszczać ogrzewanie podtynkowe:
Grzejniki można łączyć ze sobą szeregowo. Liczbę grzejników podtynkowych dobiera się do zapotrzebowania na ciepło w danym pomieszczeniu. Należy montować je głownie na ścianach zewnętrznych tam gdzie straty ciepła są największe i wymagają uzupełnienia. Grzejniki podtynkowe wyróżniają się łatwym montażem – elementy modułowe przytwierdza się do ściany specjalnymi kołkami. Kolektory (w dolnej części grzejników) są zakończone króćcami przyłączeniowymi, do których podłącza się elastyczne przewody zasilające od instalacji c.o.
W przypadku grzejników podtynkowych nie musimy stosować dodatkowej, ani też specjalnej warstwy tynku. W najgrubszym miejscu grzejniki te mają około 8 mm, więc da się je ukryć w standardowej warstwie tynku – 15 mm. Specjalny rodzaj grzejników podtynkowych jest przeznaczony do zabudowy w ścianach gipsowo-kartonowych.
Zdrowie a grzejniki podtynkowe?
Ogrzewanie ścienne to zdecydowanie najzdrowsza forma przekazywania ciepła. Zawdzięcza to po części zjawisku promieniowania i niewymuszonej konwekcji ale również lokalizacji. Tylko ogrzewanie ścienne dostarcza ciepło „od” przegród zewnętrznych a nie „do” przegród jak to się odbywa w przypadku wszystkich innych systemów. Taka odwrócona transmisja ciepła zmienia w naturalny sposób regulację wilgotności powietrza w pomieszczeniu. Problemem w okresie grzewczym jest suche powietrze, które podrażnia nam górne drogi oddechowe i obniża naszą odporność. Wynika to z procesu przekazywania wilgoci i ciepła zawartego w powietrzu do ścian zewnętrznych. W efekcie mamy przesuszone powietrze i zawilgocone ściany. Tylko w systemie ściennym zjawisko to jest całkowicie wyeliminowane. Powietrze nie oddaje swojego ciepła i wilgoci do ścian tylko pobiera od nich wilgoć i wypromieniowywane ciepło.
Tak wyposażone ściany nie są podatne na grzyby i pleśni, które są dużym zagrożeniem dla naszego zdrowia, szczególnie gdy borykamy się z alergią czy astmą. Ponadto grzejniki podtynkowy nigdy nie będzie siedliskiem kurzu czy bakterii, jak to bywa w przypadku urządzeń nawiewowych.
Cechy ogrzewania ściennego:
Ciepło oddawane jest przede wszystkim przez promieniowanie i naturalną konwekcję a nie wymuszoną. Dzięki temu w domu nie ma unoszącego się kurzu, a wraz z nim alergenów. W mniejszym stopniu rozprzestrzeniają się one po domu. Powietrze nie jest wysuszone, a we wnętrzach panuje zdrowy mikroklimat, szczególnie ważny jeśli mieszkańcami są dzieci i osoby z alergią. Ogrzewanie ścienne, podobnie jak ogrzewanie podłogowe ogranicza straty kominowe. W przeciwieństwie do systemów konwekcyjnych (wykorzystujących ruch powietrza) nie podgrzewa powietrza pod sufitem. Przy ogrzewaniu grzejnikami wiszącymi, powietrze pod sufitem zawsze jest o kilka stopni cieplejsze niż to, nad podłogą. To główny powód dla którego systemy konwekcyjne nie mogą być energooszczędne, straty do wentylacji to co najmniej 30% całkowitej energii.
Grzejniki ścienne mogą być zasilane dowolnym źródłem ciepła – od pieca gazowego, na ekogroszek, po kominek z płaszczem wodnym, kolektory solarne, czy pompę ciepła. Co ważne temperatura grzejącej ściany może wynosić maksymalnie 40°C, czyli być wyższa niż w przypadku ogrzewania umieszczonego w podłodze (podłoga nie może być zbyt mocno podgrzana, aby nie powodować dyskomfortu chodzących po niej osób). Dzięki temu z metra kwadratowego ogrzewania ściennego można uzyskać dużo większą moc grzewczą niż w przypadku ogrzewania podłogowego. W praktyce, gdy zamontujemy grzejniki podtynkowe w ścianach zewnętrzny (odgradzających nas od czynników atmosferycznych) powierzchnia ściany, nigdy nie przekroczy 30 stopni utrzymując stałą temperaturę powietrza na poziomie 20 -22 stopni. Koszt ogrzewania domu grzejnikami podtynkowymi jest o ok. 40% niższy, niż grzejnikami tradycyjnymi.
Sterowanie systemem odbywa się za pomocą regulatorów, pokojowych i cyfrowych głowic termostatycznych. Ponieważ układ ma małą bezwładność cieplną, nie wymaga skomplikowanych układów sterujących.