Kamień dekoracyjny może być wykorzystany w różnym stylu, więc dopasuje się go do każdego wnętrza. Kamień dekoracyjny jest zawsze oryginalny i niepowtarzalny, często stosuje się go jako główny akcent dekoracyjny w danym pomieszczeniu. Każda płyta wycięta z bloku skały będzie nieco inna. Kolory i wzory poszczególnych rodzajów kamienia są niezwykle różnorodne. Niektóre są stonowane, łagodne w wyrazie, inne niezwykle wyraziste.
Kamień poddaje się obróbce, żeby uzyskać powierzchnię o odpowiednim wyglądzie. To wiąże się z pewnymi cechami użytkowymi. Nie wszystkie metody obróbki stosuje się do każdego rodzaju kamienia, bo nie pozwalają na to jego właściwości, np. podczas płomieniowania marmur lub wapień uległyby zniszczeniu. Płyty kamienne mogą być polerowane w celu nadania im dużej gładkości (ale i śliskości). Szlifowanie, piaskowanie, groszkowanie, sprawi, że elementy kamienne będą miały delikatną lub wyraźną fakturę. To równocześnie sprawi, że będą w pewnym stopniu szorstkie, a nawet antypoślizgowe. Płyty można też ciosać, nacinać, dłutować, prążkować. Te techniki często stosuje się, żeby stworzyć materiał o charakterze rustykalnym.
Najbardziej popularne kamienie naturalne:
Granit jest skałą twardą, odporną na wszelkie czynniki atmosferyczne i w pełni ukształtowaną przez naturę. W związku z powyższym, granit to najpowszechniejsza skała magmowa z dodatkiem czystego kryształu jakim jest kwarc. Dlatego też, kamień ten posiada strukturę jawnokrystaliczną, najczęściej średniokrystaliczną, rzadziej grubokrystaliczną lub drobnokrystaliczną. Występuje w wielu różnych, niepowtarzalnych barwach, tj. białej, kremowej, jasnoszarej czy różowawej. Nie mniej jednak granit można również spotkać w kolorach żółtych, zielonawych, różowoczerwonych czy po prostu czerwonych. Granit posiada doskonałe właściwości cieplne toteż idealnie nadaje się do ogrzewania podłogowego. Granit jest kamieniem ekskluzywnym i w związku z tym nadaje pomieszczeniom stylowy wystrój. Dlatego elementy granitowe wykorzystuje do wykonania parapetów, schodów czy blatów kuchennych.
Bazalt to niemal czarne skały wulkaniczne, jaśniejące wskutek oddziaływania zmiennych warunków atmosferycznych. W bazaltach rzadko widoczne są jakiekolwiek kryształy, głównie ciemnych minerałów. W odróżnieniu od porfirów tło skalne stanowi niemal całą objętość skały.
Łupek nazywa się tak, dzięki temu że łatwo go łupać. Kamień ten najczęściej określa się jako skała metamorficzna, krystaliczna lub osadowa. Ma bardzo zróżnicowany skład. Materiał ten ma najczęściej kolor szary, czasem grafitowy ale zawsze mam dodatki rdzawo-brązowych przebarwień.
Do grupy kamieni dekoracyjnych trochę mniej twardych należą marmury, wapienie i trawertyny. Ich odporność na zarysowania jest mniejsza niż w przypadku granitu, więc jeśli ułożymy z nich podłogę w holu przy wejściu, musimy liczyć się z tym, że po pewnym czasie może być nieco porysowana i trzeba będzie ją przeszlifować.
Marmur ma charakterystyczny wygląd, który łatwo rozpoznać, zawdzięcza to specyficzny żyłkom, które przebiegają przez strukturę kamienia. To właśnie dzięki żyłkom niektóre marmury mają prawie jednolitą powierzchnię, a inne wyraźne wzory, tekstura marmuru jest bezładna – dlatego każdy marmur wygląda inaczej. Odznacza się on jednolitą krystaloblastyczną strukturą, w której ziarna mineralne są niewidoczne lub słabo zauważalne. Marmury powstałe z takich samych skał wizualnie różnią się od siebie (np. z powodu odmiennych warunków, w jakich powstały). Po procesie polerowania marmury uzyskują trwały połysk. Marmury różnią się od siebie kolorystyką. Można je spotkać w odmiennych odcieniach, począwszy od bieli, poprzez odcienie szarości, żółci, błękitu, a skończywszy na ciemnych odcieniach brązu i czerni.
Wapień to jedna z najbardziej rozpowszechnionych na świecie skał osadowych. Na skutek domieszek związków żelaza lub węglistych substancji organicznych wapień może mieć barwę różową, czerwoną, brunatną, a nawet czarną. Warto zaznaczyć, że wapień to kamień, który wyróżnia się lekkością, chociaż ma stosunkowo zbitą strukturę. Wyróżnia się wapienie drobno- i gruboziarniste. W drugim przypadku widoczne na powierzchni większe ziarna minerałów stanowią dekorację materiału. Na powierzchni można czasem zauważyć drobne skamieniałości, co sprawia, że kamień zyskuje jeszcze bardziej oryginalny wygląd. Tym, co wyróżnia wapień jest wyjątkowa plastyczność – kamień ten bardzo łatwo poddaje się obróbce mechanicznej.
Trawertyn charakteryzuje się wysoką porowatością oraz drobnoziarnistą, paskowaną strukturą. To skała osadowa powstająca w wyniku wytrącania się węglanu wapnia podczas wypływania wód podziemnych na powierzchnię. Każda płytka trawertynu jest wyjątkowa, posiada unikalny wzór i zabarwienie. Trawertyn dostępny jest w różnych formach i sposobach obróbki. To kamień uniwersalny, który może być stosowany niemal wszędzie.
Jedną z cech kamienia naturalnego jest nasiąkliwość, która decyduje o tym, jak łatwo i szybko kamień będzie chłonął zabrudzenia. Plamy z kolorowych płynów, np. barszczu lub czerwonego wina, na kamieniu chłonnym mogą powstać już po krótkotrwałym zalaniu i być trudne do usunięcia. Stosuje się trzystopniową klasyfikację kamienia pod tym względem. Do klasy A (najmniej chłonne) należą granit, alabaster, kwarcyt i niektóre marmury. Część tych ostatnich kamieni oraz porfiry i łupki należą do grupy B (średnio chłonne). Najbardziej chłoną wodę niektóre marmury, porfiry i piaskowiec. Wybierając materiał do wykończenie wnętrza domu należy upewnić się, do jakiej klasy chłonności jest zaliczany dany kamień.
Kamień dekoracyjny we wnętrzu można układać na wiele sposobów i różnicować efekt wizualny, robiąc spoiny węższe lub szersze. Generalnie w okładzinach tradycyjnych, rustykalnych spoiny są bardzo szerokie, mogą mieć 1-2 cm szerokości, zwłaszcza w przypadku płyt nieregularnych. Im mniejsze elementy kamienne, tym spoina może być cieńsza. Również w nowoczesnych aranżacjach stosuje się węższe wypełnienia między płytami. Cienki spoiny są popularne także w okładzinach kamiennych wykonanych z bardzo dużych elementów. O szerokości spoiny może decydować również sposób wykończenia krawędzi płyt, to, czy są zaokrąglone lub fazowane, czy cięte na ostro. W ostatnim przypadku spoina może być bardzo cienka.