Ozdobne płyty dekoracyjne na ścianę są świetnym sposobem na urozmaicenie aranżacji domu czy mieszkania. Jedna ściana wykończona płytkami może kompletnie zmienić charakter wnętrza i nadać mu określony styl.
Okładziny gotowe do montażu to płyty z gresu, gipsu, tworzyw sztucznych, betonu architektonicznego. Każdy materiał w związku ze swoimi właściwościami i gabarytami wymaga odpowiedniego zamocowania.
Płyty dekoracyjne można wykonywać na dwa sposoby:
Klej lub zaprawę klejową należy dobrać do rodzaju stosowanej okładziny. Zaprawy o wysokich parametrach sprawdzą się podczas mocowania płytek wielkoformatowych, gresowych, kwarcowych czy marmurowych. Mocniejsze zaprawy stosujemy także, jeśli płytki mają być mocowane na starych i trudnych podłożach.
Wśród podstawowych, niezbędnych narzędzi i materiałów trzeba wymienić:
Montaż płyt gresowych:
Płyty z gresu układa się nie tylko na podłodze, ale także na ścianie salonu, sypialni czy jako okładzinę kominka. Im większe płyty, tym efektowniej. Producenci ceramiki oferują coraz większe formaty. To wiąże się z zastosowaniem odpowiednich klejów, które utrzymają wielkie i ciężkie płyty na ścianach. Gres jest bardzo mało nasiąkliwy, dlatego do jego układania należy wykorzystywać kleje o podwyższonej przyczepności. Taki klej powinien szybko „złapać”, tak żeby mocowana płytka nie zaczęła się osuwać.
Wykonywanie okładzin na ścianach wymaga suchego podłoża. Pod płyty, które mają być klejone do ścian, podłoże musi być idealnie równe i gładkie, bo ewentualne nierówności zostaną odzwierciedlone w okładzinie. Płytki o dużym ciężarze wymagają też mocnego i nośnego podłoża. Wszelkie fragmenty niezwiązane powinny być usunięte. Po sprawdzeniu stanu podłoża może się okazać, że trzeba je zaszpachlować, żeby uzyskać równą powierzchnię.
Najczęściej okładzinę z gresu na ścianie wykonuje się od dołu. Pierwszy rząd płytek przykleja się wzdłuż listwy startowej (profilu aluminiowego lub drewnianego) przykręconego równo na odpowiedniej wysokości nad podłogą. Jeśli w okładzinie trzeba zrobić docinki po rozliczeniu na wysokość, to te elementy przykleja się jako ostatnie po odkręceniu listwy startowej. Ściany należy zagruntować preparatem uniwersalnym albo odpowiednim do materiału murowego, czyli gruntem do betonu komórkowego bądź ceramiki. Klej rozrabia się w wiadrze, mieszając mieszadłem wolnoobrotowym odpowiednią porcję suchej mieszanki i wody. Trzeba go rozrabiać partiami pod kilka płyt, chyba że sięgniemy po klej o wydłużonym czasie otwartym , który daje więcej czasu na ułożenie płyt i korektę ich położenia. Klej nanosi się na podłoże i na spód płytki pacą zębatą, żeby uzyskać dobre połączenie. Im większe płytki, tym większe zęby powinna mieć paca, a co z tego wynika – grubsza powinna być warstwa kleju. Płyty docina się maszynką do płytek albo ostrzem diamentowym. Przy układaniu na ścianie wielkich płyt mogą pracować dwie osoby. Ułożenie płyty w odpowiedniej pozycji, podparcie, wstawienie krzyżyków wyznaczających grubość spoiny będą wtedy łatwiejsze. Co jakiś czas za pomocą długiej łaty powinna być sprawdzana poprawność ułożenia płyt. Do spoinowania okładziny przystępuje się zwykle następnego dnia, gdy klej dobrze zwiąże. Fugę nakłada się pacą na całą powierzchnię i dokładnie dopycha w spoinach. Gdy zacznie wiązać, można oczyścić całą powierzchnię i wyprofilować fugi między płytkami.
Jeszcze przed układaniem płytek, w chwili zakupu należy upewnić się, że wszystkie płytki pochodzą z jednej partii, tj. posiadają jednakową kalibrację i odcień kolorystyczny (identyczne kody w/w parametrów na opakowaniach).
Podczas układania należy dobierać płytki pochodzące z różnych opakowań, aby uniknąć różnic kolorystycznych
Fugi można kupić w najrozmaitszych kolorach, które pasują do płytek lub z nimi kontrastują. Można też zmieszać zaprawę do fug w proszku z pigmentem, zanim doda się wody.