W zakupie okapu kuchennego chodzi nie tylko o zapach. Oprócz niego warto pozbyć się z kuchni pary wodnej, czyli nadmiaru wilgoci. Ta z kolei może zaowocować poważnym problemem, jakim jest zawilgocenie ścian. Również niesiona z parą tłusta mgiełka, która osiada na suficie i meblach, to nic przyjemnego – za jej sprawą do mebli przywiera kurz. Z tych wszystkich powodów oparów znad kuchenki warto się pozbywać, gdy tylko wydostaną się z garnka. Chcąc kupić okap kuchenny, stajemy jednak przed problemem – jaki wybrać?
Do wyboru mamy dwa rodzaje okapów: wyciągi i pochłaniacze. Wyciąg ma za zadanie zasysać powietrze z parą i niepożądanymi zapachami, a następnie wyrzucać je na zewnątrz – dlatego najczęściej podłączany jest do przewodu kominowego, co oznacza, że pracuje w układzie otwartym.
Pochłaniacz działa na innych, nieco bardziej skomplikowanych zasadach: w przeciwieństwie do wyciągu pracuje w układzie zamkniętym. Pobrane przez niego powietrze oczyszczane jest z tłuszczu, zapachów i dymu, a następnie z powrotem wydmuchane do kuchni. Pochłaniacze są dziś powszechniej stosowane niż wyciągi – a to dlatego, że w wielu kuchniach nie ma możliwości podłączenia okapu do przewodu kominowego. Pochłaniacz co jakiś czas wymaga wymiany filtrów węglowych. Jeśli nie będziemy tego robić, trafiającego do kuchni powietrza nie będziemy mogli nazwać oczyszczonym i świeżym
Po zasadniczej decyzji, czy chcemy mieć wyciąg, czy też okap z filtrami, pora na wybór konkretnego typu urządzenia. W ofertach producentów okapów kuchennych znajdziemy:
Okapy podszafkowe:
Bardzo popularnym typem są niedrogie, samodzielnie wiszące okapy, można powiesić pod szafką kuchenną lub przymocować bezpośrednio do ściany. Zajmują one mało miejsca, dlatego sprawdzą się nawet w kuchniach o niewielkiej powierzchni. Ich minusem jest najczęściej słaba wydajność, dlatego nie jest to dobre rozwiązanie dla osób, które mają dużą kuchnię lub aneks kuchenny.
Okapy kominowe:
To najprostsze i najbardziej klasyczne okapy przyścienne z charakterystycznym kominem podłączonym do otworu wentylacyjnego. Okapy kominowe są bardzo wydajne, a stosunkowo niedrogie i pewnie dlatego tak często można je zobaczyć w polskich kuchniach. Montuje się je nad kuchenką, tuż przy ścianie. Ich długi pionowy komin maskuje rurę odprowadzającą zanieczyszczenia do szybu wentylacyjnego. Tego typu okapy mają najczęściej stalowe wykończenie i proste, geometryczne kształty, dzięki czemu mogą być ozdobą nowoczesnej kuchni. Możesz też spotkać tzw. modele rustykalne, których wzornictwo nawiązuje do stylu retro lub stylu ludowego.
Okapy wyspowe:
Bardzo podobne pod względem konstrukcji do okapów kominowych są okapy wyspowe, które składają się z podstawy oraz rury odprowadzającej. Montowane są jednak nie do ściany, a do sufitu, przez co mogą wisieć w niemal każdym miejscu. Okapy wyspowe przeznaczone są do kuchni, w których płyta grzewcza kuchenki umiejscowiona jest na środku pomieszczenia, na tzw. wyspie. Są to najbardziej zaawansowane i jednocześnie najdroższe okapy o nowoczesnym wzornictwie i sporych rozmiarach. Tego typu urządzenia mają szerokość ok. 90 cm, dlatego kuchnia w której są montowane, powinna mieć co najmniej 20 m2 powierzchni.
Okapy teleskopowe:
Do mniejszej kuchni nadaje się dyskretny okap teleskopowy zamontowany pod szafką i włączany przez rozciągnięcie części roboczej. Główny mechanizm okapu teleskopowego oraz powierzchnia pochłaniająca stanowią dno szafki kuchennej, w której zamontowane jest urządzenie. Dodatkowym elementem konstrukcji jest ruchoma „szuflada”; wysunięcie jej powoduje zwiększenie powierzchni pochłaniającej, uruchomienie urządzenia i włączenie oświetlenia zamontowanego w okapie. Okapy teleskopowe są zwykle wydajniejsze od podszafkowych, a w szafce, w której zamontowano urządzenie, można przechowywać naczynia kuchenne lub przyprawy.
Wkład:
Innym rodzajem okapu do zabudowy jest tak zwany wkład. Urządzenie umieszcza się w spodniej części szafki, podobnie jak okap teleskopowy, jednak nie ma ono wyciąganej listwy zwiększającej powierzchnię pochłaniającą. Wkład jest też zazwyczaj mniej wydajny niż okap teleskopowy.
Na co warto zwrócić uwagę wybierając okap?
Niemal każdy z okapów kuchennych może pracować zarówno jako pochłaniacz, jak i wyciąg. Jeżeli urządzenie pracuje jako pochłaniacz to zassane powietrze oczyszczane jest w filtrach, a później wydmuchiwane z powrotem do pomieszczenia. W tym trybie pracy okap nie musi być podłączony do szybu wentylacyjnego.
Jeżeli okap pracuje w trybie wyciągu, zasysane powietrze odprowadzane jest z pomieszczenia przez szyb wentylacyjny. Jest to rozwiązanie, które skuteczniej eliminuje zapachy gotowanych potraw. Jednak nie w każdym pomieszczeniu możemy zamontować okap w ten sposób. Dlatego przed zakupem sprawdźmy, czy w Naszej kuchni możliwe jest odprowadzenie powietrza do odpowiedniego szybu wentylacyjnego.
Podłączenie okapu do wentylacji jest rozwiązaniem bardzo praktycznym i wygodnym. Nie musimy pamiętać o okresowej wymianie filtra, wszystkie zapachy i para wodna nie wracają do mieszkania. Jeżeli rura odprowadzająca powietrze do otworu wentylacyjnego ma nietypowy kształt lub rozmiar, możemy wykorzystać do podłączenia odpowiednie, kupowane oddzielnie przejściówki.
W zależności od modelu okapy mogą być sterowane mechanicznie lub elektronicznie. W przypadku sterowania mechanicznego okap uruchamiamy oraz regulujemy pracą silnika i oświetlenia za pomocą przycisków i suwaków. Bardziej zaawansowane modele pozwalają kontrolować działania urządzenia za pomocą elektronicznego panelu dotykowego. Taka obsługa jest wygodniejsza i często umożliwia płynną regulację mocy pracy silnika lub natężenia oświetlenia. W okapie może być też zamontowany wyświetlacz elektroniczny, z którego odczytujemy informacje o aktualnych parametrach pracy.
Funkcje dodatkowe okapów
Wybrane modele okapów mogą mieć też różne funkcje dodatkowe. Przykładowo czasowe wyłączenie pozwala ustalić moment wyłączenia okapu, na przykład po 15 minutach pracy na wybranej prędkości. Urządzenie może też automatycznie przełączyć się na niższy lub wyższy poziom filtrowania.
Z kolei funkcja „turbo” pozwala szybko oczyścić powietrze poprzez uruchomienie okapu za pomocą jednego przycisku z maksymalnymi ustawieniami. Kolejnym parametrem na który warto zwrócić uwagę jest zainstalowane w każdym okapie oświetlenie. W zależności od modelu, żarówki mogą być umiejscowione w różnych miejscach okapu, a natężenie światła oświetlającego płytę grzewczą podczas gotowania, może być regulowane.
Sufit podwieszany to rozwiązanie, które jest w stanie zamaskować wiele niedoskonałości pomieszczeń mieszkalnych, przy tym nadaje im nowego charakteru wizualnego. Montaż takich elementów bywa dość czasochłonny i wymaga od nas dokładności, co nie oznacza jednak, że nie możemy sobie z nim poradzić samodzielnie.
Decydując się na zamontowanie sufitu podwieszanego, możemy w ten sposób tylko wykończyć surową powierzchnię stropu lub dodatkowo poprawić jego ciepłochronność i izolacyjność akustyczną.
Aby skutecznie wykonać montaż sufitu podwieszanego, należy się do niego odpowiednio przygotować. Jeszcze przed dokonaniem zakupu potrzebnych nam elementów powinniśmy stworzyć projekt sufitu oraz wykonać wszystkie niezbędne pomiary. Oprócz płyt gipsowo-kartowych do montażu niezbędne będą nam: profile, wieszaki, wkręty, łączniki poprzeczne, kołki rozporowe, niwelator laserowy, ołówek, masa szpachlowa, preparat gruntujący, siatka spoinowa, siatka zbrojąca oraz wełna mineralna w przypadku ocieplania sufitu.
Niezależnie od rodzaju sufitu, obniży on pomieszczenie o co najmniej 10 cm, choć dostępne są specjalne konstrukcje z pokryciem płytami g-k, pozwalające na mniejsze jego obniżenie.
Ponieważ pokrycie z płyt gipsowo-kartonowych będzie jednorodne, nie ma znaczenia sposób ich ułożenia. Uwzględnijmy tylko – z uwagi na pracochłonność i oszczędność materiałów – takie rozmieszczenie, przy którym pozostanie jak najmniej odpadu i uzyska się najmniejszą liczbę czasochłonnych w wykańczaniu spoin.
Naszym pierwszym krokiem powinno być wyznaczenie poziomu sufitu. W tym celu zaznaczamy docelowy poziom sufitu na wszystkich ścianach w pomieszczeniu przy użyciu bardzo precyzyjnych narzędzi – poziomicy, poziomicy wężowej lub niwelatora laserowego
Drugim krokiem powinno być przymocowanie profili przyściennych, którego dokonuje zgodnie z wyznaczonymi wcześniej liniami na ścianach. Montaż profili łączeniowych dokonujemy za pomocą odpowiednio pasujących kołków, które najczęściej przykręcane są co około 60 cm. Dobór odpowiednich elementów mocujących ruszt nośny do sufitu ma zasadniczy wpływ na bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji podwieszanej. Nie można używać typowych kołków plastikowych, które nie dają wystarczająco wytrzymałego przytwierdzenia odpornego na obciążenia wyciągającego, a w razie nagrzania (bliskość żarówki, pożar) – zupełnie tracą wytrzymałość. Kołki musimy dobrać do rodzaju konstrukcji i materiału, z jakiego wykonany jest strop.
Teraz wyznaczamy miejsca, w których znajdą się profile główne oraz wieszaki. W tym celu należy wyznaczyć na suficie linię dla profili głównych, a na niej z kolei punkty dla wieszaków, które, podobnie jak kołki, znajdują się najczęściej w odległości 60 cm od siebie. Pamiętajmy o tym, że ich montaż powinien być zgodny z kierunkiem padania światła w pomieszczeniu.
Następnie montujemy profile główne. Aby tego dokonać, uprzednio przymocowujemy do stropu kołki oraz wieszaki, na których zostanie podwieszona konstrukcja sufitu. Ich zadaniem jest utrzymanie ciężaru całego sufitu podwieszanego, dlatego ten etap pracy wykonujemy niezwykle starannie. Końce głównych profili opieramy na wierzchu zamontowanych wcześniej profili przyściennych i przy użyciu stalowych prętów mocujących instalujemy je na wieszakach.
Po zamontowaniu profili głównych instalujemy profile nośne. W tym celu ich końcówki wsuwamy do środka profili przyściennych i przykręcamy do profili głównych. Profile nośne należy dokładnie wypoziomować i połączyć ze sobą.
Kolejnym krokiem jest zamontowanie płyt sufitowych. To zadanie rozpoczynamy od przycięcia jednej z płyt w taki sposób, by była ona o 50 cm krótsza i w takiej formie umieszczamy ją w jednym z rogów. Kolejne płyty przesuwamy o 50 cm, cały czas zwracając uwagę na kierunek ich układania. W miejscach narożnych oraz przy ścianach układamy odpowiednio docięte wcześniej płyty. Wszystkie z nich przykręcamy do profili przy użyciu wkrętów. Etapem kończącym montaż jest szpachlowanie spoin między płytami g-k za pomocą masy szpachlowej. Po jej wyschnięciu możemy nasz podwieszany sufit pomalować.
W sufitach podwieszanych z reguły instalujemy też oświetlenie, zatem już na etapie planowania pokrycia powinniśmy zdecydować o jego rodzaju, rozmieszczeniu i doprowadzeniu przewodów elektrycznych. W przypadku wieszania ciężkich żyrandoli, powinniśmy wykorzystać uchwyty osadzone bezpośrednio w stropie oraz np. tuleje rozprężne i pręty gwintowane, wychodzące poza pokrycie sufitowe. Popularne reflektorki punktowe można wpuścić bezpośrednio w pokrycie, ale wcześniej warto wyprowadzić przewody elektryczne w płycie gipsowo-kartonowej.
Systemy ocieplania ścian chronią budynek przed utratą ciepła oraz pełnią funkcję ochronną ścian wewnętrznych. Redukują w znacznym stopniu straty energii, co przekłada się na oszczędności w kosztach ogrzewania. Podnoszą komfort mieszkania, wydłużają żywotność obiektów budowlanych, przyczyniają się do poprawy ich estetyki.
Ściana zewnętrzna jest pionową przegrodą budynku, która powinna spełniać wymagania w zakresie nośności, izolacyjności termicznej, zapewnienia odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska.
CZYM OCIEPLAĆ ŚCIANY – WEŁNA, STYROPIAN, A MOŻE PIANKA?
Przy planowaniu ocieplenia budynku trzeba wziąć pod uwagę szereg czynników. Jednym z nich jest dobór odpowiedniego materiału do termoizolacji. Płyty ze styropianu i wełny mineralnej to świetne i najczęściej stosowane materiały termoizolacyjne, służące ocieplaniu powierzchni obiektów budowlanych.
PŁYTA STYROPIANOWA elewacyjna i jej główne cechy:
PŁYTA Z WEŁNY MINERALNEJ elewacyjna i jej główne cechy:
AKCESORIA i ZAPRAWY DO SYSTEMÓW OCIEPLEŃ wełną i styropianem:
Akcesoria do systemów ociepleń stanowią uzupełnienie kompleksowego systemu ociepleń. Znajdziemy tutaj m.in profile dylatacyjne, siatki zbrojące, narożniki aluminiowe, listwy przyokienne, siatki zbrojące i pozostałe produkty gwarantujące profesjonalne wykonanie ocieplenia budynku. Istniejące firmy na rynku oferują profesjonalne zaprawy przeznaczone do klejenia styropianu oraz wełny mineralnej, a także kleje do zatapiania siatki. Zaprawa taka charakteryzuje się wodoodpornością, mrozoodpornością, paro przepuszczalnością, dużą wytrzymałością mechaniczną i jest łatwa w obróbce.
System ociepleń na styropianie stosowany jest do wykonywania ociepleń w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności publicznej jak i przemysłowym. Do budynków nowopowstałych jak i modernizowanych. Jest wodoodporny, mrozoodporny, ekonomiczny i odporny na porastanie.
System ociepleń na wełnie mineralnej stosowany jest podobnie jak w przypadku ociepleń styropianem, a w szczególności nadaje się do budynków będących w okolicach zadrzewień i zbiorników wodnych.
Ocieplenie elewacji pianą zapewnia wysoką szczelność i paro przepuszczalność, pozwalając ocieplanej ścianie na odprowadzenie ewentualnej wilgoci z przegrody. Ocieplony w ten sposób dom może swobodnie „oddychać” zapewniając wysoki komfort termiczny dla jego mieszkańców, bez obawy o mogąca powstać na ścianach pleśń. Wykonanie ocieplenia elewacji natryskowa pianą poliuretanową znacznie skraca prace budowlane i pozwala szybciej wykończyć elewacje domu. Niezależnie od rodzaju konstrukcji budynku, czy to dom drewniany, szkieletowy, czy murowany tradycyjnie, w każdym tym budynku można zastosować ocieplenie elewacji natryskową pianka poliuretanową. Jedynym tak na prawdę warunkiem, jest wykonanie sidingu elewacyjnego, który coraz częściej wybierany jest na wykończenie elewacji. Obecnie siding elewacyjny nie musi tylko stanowić panel PCV, to może być równie dobrze deska drewniana, imitująca nawet bal drewniany, to może być również deska kompozytowa z dodatkiem drewna (WPC), a nawet siding metalowy, który równie często jest wybierany na elewację budynku. Piana natryskowa wypełnia doskonale ocieplaną powierzchnię i eliminuje wszelkie mostki termiczne. Niezależnie od rodzaju ocieplanej ściany, montowany jest na jej powierzchni ruszt – przeważnie drewniany, między który natryskiwana jest warstwa pianki poliuretanowej i w zależności od rozwiązania, jest następnie ścinana do wysokość rusztu, bądź też formowana pod daną grubość konstrukcji.
Do grupy materiałów warstwy izolacji cieplnej należą również:
płyty z poliuretanu i poliizocyjanuratu – twarde płyty piankowe, odporne termicznie i niepalne o niższych wartościach współczynnika przewodzenia ciepła niż np. wełna mineralna i styropian,
płyty rezolowe– sztywne płyty izolacyjne o zamkniętej strukturze komórkowej z rdzeniem uzyskiwanym z żywicy fenolowo-formaldehydowej,
aerożele – materiał będący rodzajem sztywnej piany o wyjątkowo małej gęstości,
izolacje próżniowe – płyty z porowatego materiału na bazie krzemionki lub włókien szklanych z mikroporami, umieszczane w szczelnym „opakowaniu” z nieprzepuszczalnej dla powietrza i pary wodnej folii wielowarstwowej. Przed wyborem odpowiedniego materiału do izolacji cieplnej należy zwrócić uwagę na następujące właściwości: współczynnik przewodzenia ciepła, gęstość objętościową, izolacyjność akustyczną, przepuszczalność pary wodnej, wrażliwość na czynniki biologiczne i chemiczne.
Ostateczna decyzja o wyborze materiału izolacyjnego należy do architekta przygotowującego projekt termomodernizacji. Weźmie on pod uwagę nie tylko preferencje inwestora i jego budżet, ale także to, w jakiej technologii wykonane są ściany domu.
Ocieplanie ścian – dlaczego lepiej od zewnątrz, nie od wewnątrz?
Ocieplanie ścian od wewnątrz powoduje przesunięcie strefy przemarzania ściany, a więc również strefy wykraplania się pary wodnej do wewnątrz, co grozi zawilgoceniem przegrody i zmniejszeniem jej trwałości. Przy ocieplaniu tradycyjnym, od zewnątrz te zjawiska nie występują. Mur znajduje się zawsze w ciepłej strefie (poza strefą przemarzania) i co ważne nagrzewa się razem z pomieszczeniem. Ma tę samą temperaturę co powietrze we wnętrzu. Stabilizuje pracę układu grzewczego z uwagi na swoją dużą bezwładność cieplną i korzystnie wpływa na mikroklimat wnętrza i komfort cieplny ze względu na pojemność wilgotnościową. W murze nie następuje skraplanie się pary wodnej i nie występują w nim duże różnice temperatur między latem a zimą, co zapewnia stabilność konstrukcji. Dlatego, jeśli to tylko możliwe, zaleca się układanie ocieplenia po stronie zewnętrznej ściany.
Warto pamiętać, że ocieplenie od strony wnętrza skutkuje tym, że ściany zewnętrzne przestają akumulować ciepło, które dotychczas było przejmowane z ogrzewanej kubatury, co w sposób niekorzystny wpływa na mikroklimat pomieszczeń. W takich warunkach, zimą, po wyłączeniu ogrzewania, pomieszczenie w krótkim czasie ulega znacznemu wychłodzeniu. Ponadto, przewody wodne i kanalizacyjne umieszczone w murze mogą zamarzać, choćby przed ociepleniem do tego nie dochodziło. Dodatkowo, izolacja cieplna wykonywana od wewnątrz, w określonym stopniu zmniejsza powierzchnię użytkową wnętrz. Pewną zaletę ocieplenia wewnętrznego stanowi natomiast możliwość jego wykonywania niezależnie od warunków pogodowych. Opracowano jednak specjalne materiały w postaci płyt izolacyjnych, które przeznaczone są do ocieplania ścian właśnie od wewnątrz i zapobiegają tym problemom.
PAMIĘTAJCJE
_____________________________________________________________________________________________
Wilgotność powietrza w mieszkaniu sprawia, że para wodna próbuje przeniknąć przez ściany na zewnątrz. W źle wykonanej ścianie skrapla się, powodując jej niszczenie. Dlatego tak ważne jest dokładne wykonanie warstwy paroszczelnej lub stosowanie materiałów, które w naturalny sposób wspomagają regulację wilgotności pomieszczeń.
Jeżeli stoicie przed wyborem okien dachowych, ten artykuł jest właśnie dla Was. Wyjaśniamy w nim, jakie są rodzaje okien dachowych i czym one się różnią. W jaki sposób można je otwierać i na co zwrócić uwagę przy montażu?
Korzystaj ze światła dziennego!!!
Okna dachowe są to okna, które umieszcza się w połaci dachu, stąd ich druga nazwa-połaciowe. Najczęściej, w celu odpowiedniego doświetlenia poddasza światłem naturalnym, wstawia się okna połaciowe. Oświetlają one zdecydowanie większą część pomieszczenia niż okna pionowe. Odpowiednio dobrane okno powinno zapewnić dobrą widoczność zarówno osobie stojącej, jak i siedzącej. Im mniejszy jest kąt nachylenia dachu, tym dłuższe powinno być okno. Okna dachowe ze względu na materiał, z jakiego są wykonane, dzielą się na okna drewniane, aluminiowe oraz okna plastikowe. Największą popularnością i najlepszymi wartościami izolacyjnymi cieszą się okna drewniane. Uważa się, że okna drewniane są lepsze, bo są zbudowane z takiego samego materiału jak więźba. Będą w podobny sposób pracować pod wpływem zmian temperatury, wilgoci, wiatru. Okna plastikowe lub powleczone tworzywem sztucznym są przeznaczone do łazienek, bo są odporne na działanie wilgoci. Ale jeśli mamy w łazience dobrą wentylację, można równie dobrze zamontować tam okno drewniane.
Ze względu na sposób otwierania okna połaciowe podzielić można na: okna obrotowe, okna uchylne, okna uchylno-obrotowe oraz okna dachowe wysokoosiowe. Wśród tych rodzajów okien największą popularnością wśród użytkowników cieszą się okna uchylno-obrotowe oraz okna obrotowe. Natomiast pod względem tego jak okna dachowe są skonstruowane wyróżniamy okna kolankowe, okna dachowe balkonowe i wyłazy dachowe. To co wyróżnia okna obrotowe spośród innych, to ich sposób otwierania. Typowo okna są bowiem otwierane najczęściej wzdłuż jednej z krawędzi takich okien. Okna obrotowe otwierane są natomiast wzdłuż osi, która mieści się najczęściej w okolicach połowy wysokości lub szerokości takiego okna. Okna uchylno-obrotowe dzięki zastosowaniu dodatkowego przełącznika można otwierać na dwa sposoby: obracać wokół osi w połowie wysokości skrzydła lub uchylać do góry. Wybierając tego typu okna, należy zwrócić uwagę, w którym miejscu jest zamontowana klamka, bo przy górnym mocowaniu, wysokiej ściance kolankowej i dużej długości okna do jego otwierania będziemy musieli używać drążka.
Okna połaciowe, które wykorzystywane są jako okna w połaciach dachowych, mają swoje ustandaryzowane wymiary. Zakupić można zarówno małe okna dachowe, którymi wypełnimy małe utwory w połaci dachowej, okna średniej wielkości, które dadzą znacznie więcej światła na poddaszu oraz większe okna dachowe, które pozwolą na bardzo dobre doświetlenie pomieszczeń na poddaszu.
Jak odpowiednio dobrać okno dachowe?
Okna dachowe powinny zapewniać dobrą widoczność na zewnątrz, dlatego optymalnie jest usytuować je tak, aby dolna krawędź znajdowała się na wysokości około 120 cm od podłogi. Klamka, która znajduje się w dolnej części skrzydła, jest wówczas łatwo dostępna dla użytkownika, a okno doskonale spełnia swoje główne funkcje.
Jeśli okno ma być umieszczone nisko, warto wybrać uchylno-obrotowe, gdyż podniesione do góry skrzydło nie będzie przeszkadzać w podejściu do otwartego okna. Okna obrotowe, w których oś obrotu jest podwyższona, mogą być montowane nieco wyżej, dzięki czemu łatwiej będzie przechodzić pod otwartym oknem.
O doborze okien dachowych decydują też wymiary poddasza. Do wysokiego pomieszczenia z dużą połacią dachu idealnie nadają się okna obrotowe o podwyższonej osi obrotu z naświetlem dolnym. Taka konstrukcja umożliwia komfortowe użytkowanie poddasza. Jest to okno dwuskrzydłowe. Skrzydło górne obraca się, a dolne jest nieotwieralne. W takim oknie dużą powierzchnię przeszklenia osiąga się przez zwiększenie długości, a nie szerokości, dzięki czemu mieści się ono pomiędzy krokwiami. Nie ma więc konieczności wprowadzania kosztownych zmian w konstrukcji dachu.
Tajniki dobrego montażu:
Przede wszystkim, aby dobrze spełniały swoje funkcje, okna dachowe muszą być odpowiednio zamontowane w połaci dachu. Najlepiej ocieplić je materiałem termoizolacyjnym, co zmniejsza ryzyko powstawania mostków termicznych. Materiał ocieplenia należy zabezpieczyć od zewnątrz folią paroprzepuszczalną i od wewnątrz folią paroszczelną. Chcąc zwiększyć termoizolacyjność okien dachowych, można zastosować chociażby kołnierz uszczelniający w wersji Thermo. Kołnierz z dodatkową termoizolacją jest doskonałym systemowym rozwiązaniem gwarantującym szczelne i „ciepłe” połączenie okna z połacią dachu. Umożliwia docieplenie okien dachowych ponad poziomem łat. Ma przyklejony od wewnątrz elastyczny materiał dociepleniowy, który szczelnie przylega do ościeżnicy okna, dzięki czemu po zamontowaniu tworzy termoizolacyjną ramę. Innym sposobem na poprawę termoizolacyjności okien jest montaż akcesoriów wewnętrznych i zewnętrznych. Rolety wewnętrzne chronią w ograniczonym stopniu przed stratami ciepła w zimie. Korzystnym rozwiązaniem jest montaż akcesoriów zewnętrznych, takich jak rolety zewnętrzne czy markizy. Akcesoria te już w zauważalny sposób poprawiają energooszczędność okien dachowych. Markizy często też montowane są na oknach fasadowych. Ich główną zaletą jest ochrona wnętrza przed nagrzewaniem w upalne dni.
A tutaj, tak po krótce niektóre z zalet jakie posiadają okna dachowe wiodących marek na rynku:
Zalet jakie mogą posiadać okna dachowe jest o wiele więcej, ale to uzależnione jest od rodzaju okna i od producenta.
Mamy nadzieję, że Nasz wpis się spodobał i zainspiruje Was przy wyborze okien dachowych!!!